رئس جمهور ایران در سازمان ملل

سازمان ملل تشکیلاتی است جهانی که اکثریت قریب به اتفاق کشورها در آن نماینده دایم دارند و محلی است برای تبادل افکار نمایندگان کشور ها  ،اجلاس این سازمان سالی یکبار به سخنرانی سران یا  نمایند گان آنها  اختصاص دارد که با برنامه ریزی قبلی انجام میشود . بعد از انقلاب اسلامی  نحوه عملکرد این سازمان مورد انتقاد نظام  جمهوری اسلامی بود با اینکه در آن نماینده دایم داشت ولی نماینده آن  در اجلاس سالانه  شرکت نمی کرد یا در سطح پایینتر از عرف شرکت می نمود  و این سیاست تا اواخر دهه اول انقلاب ادامه داشت تا اینکه نگرش نظام تغییر یافت و سعی شد در سطح بالاتری از هییت سیاسی کشور در آن شرکت  نموده و مشکلات جهانی را مطرح و نقطه نظرات کشور مان را بیان نمایند این نگرش ادامه یافت تا اینکه دوره نهم ریاست جمهوری به رهبری دکتر محمود احمدی نژاد  فرا رسید و شرکت در اجلاس سالانه سازمان ملل بصورت فعالتر و در عالی ترین سطح دیپلماتیک در دستور کار قرار گرفت و آقای رییس جمهور در راس هییتی بلند پایه به کشور امریکا که  مقر این سازمان میباشد و خود این کشور یکی از مخالفین سرسخت نظام ایران  بشمار میرود همه ساله شرکت  می کند  .

سفر های آقای احمدی نژاد همیشه پر سر و صدا و جنجالی بود علت آن هم بر میگردد به روحیه  ایشان که معمولا  مصلحت اندیش  نیست و سعی میکند آنچه را که بنظرش درست مییاشد بیان نماید  از جمله اینکه دولت امریکا مستبکر و جهانخوار و متجاوز است و یا اینکه دولت اسراییل نماینده دین یهود نیست بلکه منتخب حزب صهیونیست و غاصب کشور اسلامی فلسطین و دارای بمب اتمی و تهدید کننده صلح جهانی است و ماهییت این رژیم جعلی و باید آن را وادار به تسلیم در برابر قطع نامه های متعدد سازمان ملل نمود  و یا اینکه مسئله هلوکاست ساخته و پرداخته رزیم اسرائیل میباشد و از این طریق میخواهد برای تجاوز گری خود سندی داشته باشد و اخیرا نیز مسئله 11 سپتامپر که در آن روز  برج دوقلویی در امریکا مورد حمله افراد ناشناس قرار گرفت  و دولت وقت امریکا گروه افراطی طالبان را مسئول این حادثه دانست در صورتی که این گروه هیچوقت مسئولیت آن را بعهده نگرفت و جمعیتی هایی هم در دنیا از جمله امریکا با عدد قابل ملاحظه ای حدود 20% بر این عقیده هستند که خود دولت امریکا سازمان دهنده آن حادثه  بوده تا بتواند بهانه ای  داشته باشند برای حمله به کشور ها ی دیگر و گروه های سیاسی از جمله گروه های حماس ، حزب الله و ... و آقای احمدی نژاد در سفر اخیرش به امریکا جهت شرکت در اجلاس سازمان ملل به این موضوع اشاره  نموده و خواستار تشکیل یک هیئت حقیقت یاب از طرف  آن سازمان شد تا اصل قضیه را روشن  نماید که این موضوع به مزاق امریکا ، اسرائیل ، و دولتهای اروپایی خوش نیامد  تا جایی که دولت آمریکاه و اسرائیل را وادار به واکنش نمود . سخرانی ، مصاحبه ها ی اقای احمدی نژاد در نیویورک  در صدر خبر خبرگزاری ها قرار گرفت و این موضوع در داخل کشور نیز بازتاب فراوانی داشت و گروهای سیاسی اظهار نظرات متفاوتی داشتند بعضی موافق بودند و مواضع آقای احمدی نژاد را کارساز، شجاعانه ، ضد استکباری و به نفع استقلال کشور دانستند و بعضی نیز مخالف آن بوده و چنین  مواضعی را باعث دشمنی و انزوای  گرفتن کشور ایران از جامعه جهانی ارزیابی نمودند که به نظر میرسد مسئله انزوای ایران موضوعی قابل قبول نبوده چرا که در دولت های قبلی ازجمله دولت هشتم نمایندگان کشورمان سعی کردند سیاست ملایمتری را اتخاذ و  در خصوص موضوع هسته ای تا حدودی از سیاست های کشور های مخالف ایران پیروی و حتی قبول کردند که  اورا نیوم  را هم تعلیق نمایند ولی در عمل دیدم که آن کشور ها به فشار های خود جهت توقف عملیات ساخت نیرو گاهای هسته ای افزودند و سازمان ملل را هم وادار نمودند که بر علیه ایران قطع نامه صادر نماید در نتیجه تسلیم فشار کشورهای مخالف شدن کار درستی نمی باشد